Dit artikel gaat over de geschiedenis van de Nederlandse taal en haar evolutie door de eeuwen heen.
Het Nederlands is een Germaanse taal die zijn oorsprong vindt in de vroege middeleeuwen in de regio die nu Nederland en delen van België en Duitsland beslaat. Het oudste bekende geschreven Nederlands dateert uit de 12e eeuw en komt voor in enkele middeleeuwse geschriften en documenten.
In de loop der eeuwen heeft het Nederlands zich ontwikkeld en veranderd, mede door invloeden van andere talen en dialecten. Zo heeft het Latijn, Frans, Duits en Engels allemaal bijgedragen aan de rijkdom en diversiteit van de Nederlandse taal.
Een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van het Nederlands was de oprichting van de Statenvertaling in 1637. Dit was de eerste Nederlandse vertaling van de Bijbel en heeft een grote invloed gehad op de standaardisatie van de taal en de verspreiding ervan onder de bevolking.
Tegenwoordig is het Nederlands de officiële taal van Nederland en België en wordt het door miljoenen mensen over de hele wereld gesproken. Het heeft ook verschillende dialecten en regionale varianten, zoals het Vlaams in België en het Fries in het noorden van Nederland.
Het Nederlands staat bekend om zijn rijke vocabulaire en complexe grammatica, met veel regels en uitzonderingen. Toch wordt de taal door veel mensen als mooi en melodieus beschouwd, met een rijke literaire traditie die teruggaat tot de middeleeuwen.
Al met al is het Nederlands een levende en dynamische taal die voortdurend evolueert en zich aanpast aan de moderne wereld. Het blijft een belangrijk onderdeel van de Nederlandse cultuur en identiteit en zal naar verwachting nog vele eeuwen worden gesproken en gekoesterd.